Mollen

• De hele dag beschikbaar
• U wordt direct geholpen
• Binnen 24 uur opgelost
• Lokale ongediertebestrijder
• Hoge klanttevredenheid

  beoordeeld met een 9.2!

Mollen

Ze kunnen je tuin helemaal overhoopgooien met hun gegraaf: de mol. De Europese mol, Talpa europaea, is een ondergronds levend, niet bedreigd zoogdier uit de familie van de mollen, Talpidae.

Soorten

Er zijn een aantal soorten mollen ter wereld. De mol valt onder de familie Eulipotyphla, een groep zoogdieren die voornamelijk insecteneters bevat. Onder de Eulipotyphla vallen onder andere de egels, mollen, spitsmuizen en solenodons. De familie van de mollen wordt ook wel Talpidae genoemd. Er zijn 3 mollenfamilies die in totaal zo’n 51 mollensoorten bevat, verspreid over de gehele wereld.

Europese mol

In Nederland zal je vooral de Europese mol tegenkomen, de Talpa europeae. De wetenschappelijke naam van de Europese mol werd in 1758 door Carl Linnaeus vastgelegd. Een middelgrote mollensoort met een korte, fluweelzachte zwarte vacht.

Leefgebied van mollen in Nederland

De Europese mol komt – zoals de naam al impliceert – voor in Europa. Zijn leefgebied is redelijk groot, van Engeland tot aan de Ob en Irtysj in West-Siberië. De Europese mol ontbreekt in Ierland, Albanië, Griekenland, Italië, Corsica, Portugal, IJsland en de grootste delen van Spanje en Scandinavië. In Nederland kom je de mol op allerlei plekken tegen. Zolang er een plek is waar ze hun jongen kunnen laten opgroeien en waar er genoeg grond is om te graven, kunnen ze er leven. Ze komen overal voor waar ze kunnen graven, tot wel 2000 meter hoog in de Alpen.

Uiterlijke kenmerken van de Europese mol

Qua uiterlijk valt gelijk de pikzwarte vacht op van de Europese mol, al is er ook 1% kans op een andere kleur. Dankzij een willekeurige plaatsing van de haren in de huid, kan een mol even gemakkelijk voor- als achterwaarts door de gangen bewegen. Dit in tegenstelling tot de meeste zoogdieren waarbij de haren in een bepaalde richting zijn geplaatst. Hij heeft een kleine staart die altijd omhoog wijst.

Verder opvallend aan de mol zijn zijn grote tot graafhanden omgevormde voorpoten. Elke poot heeft 5 vingers met puntige nagels en een duimpje waarmee de mol behendig door de grond kan graven.

De mol heeft kleine, slecht ontwikkelde ogen met een diameter van slechts 1 millimeter. Maar de mol is niet blind, ook al denken veel mensen dat. Desondanks gebruikt de mol zijn ogen weinig en gebruikt hij vooral zijn spitse roze snuit met gevoelige snorharen en tastzenuwen.

Vergelijkbare dieren

Twee families die qua uiterlijk en bouw op de mol lijken vanwege het feit dat ze veel graven, maar toch verder gerelateerd zijn aan de mol, zijn de goudmollen (Chrysochloridae) uit Afrika en de buidelmollen (Notoryctidae) uit Australië.

Leefwijze

De mol komt overal voor waar de grond geschikt genoeg is om in te graven. Oftewel de grond moet niet te zandig, vochtig of stenig zijn. Ook moeten er voldoende regenwormen zijn die ze kunnen eten. De beste locaties hiervoor zijn loofwouden en graslanden. De mol leeft dan ook het liefst zijn hele leven onder de grond. Een mol zal zelden zijn gangenstelsel verlaten, enkel om een nieuw territorium te zoeken of om bovengronds insecten te vangen wanneer dit nodig is. Daarnaast kunnen mollen ook goed zwemmen.

Wat eten mollen

Mollen eten voornamelijk regenwormen, maar ook alle andere dieren die de mol kan tegenkomen onder de grond. Denk hierbij aan maden, naaktslakken, andere weekdieren, insectenlarven en ga zo maar door. Als hij de kans krijgt, kan een mol ook een gewerveld dier pakken, zoals een kikker. Voor in de herfst en winter legt de mol een voedselvoorraad aan door de kop van de regenwormen af te bijten waardoor ze verlamd raken.

Vijanden van de mol

Onder de grond is de mol veilig en heeft hij geen natuurlijke vijanden, behalve dan andere soortgenoten. Boven de grond is het leven echter wel een stuk gevaarlijker, daar kan hij worden opgejaagd door onder andere roofvogels zoals de uil, buizerd, blauwe reiger en ooievaar. Maar ook andere jagers zoals de wezel, vos en hermelijn eten mollen.

Een onnatuurlijke vijand van de mol wanneer hij zich ondergronds bevindt, is een jager die met jachthonden expliciet op de mol wil jagen waarbij de hond de mol uitgraaft of de tunnels ingaat.

Voortplanting en levensduur

Bij de mol gaan de mannetjes op zoek naar de vrouwtjes. Ze verlaten hun territorium om de vrouwtjes te zoeken, waarna in mei of juni – na een draagtijd van 28 dagen – de jongen worden geboren. De jongen worden alleen door de moeder verzorgd.

Na twee maanden zijn de jongen zelfstandig genoeg om hun eigen territorium te vinden en het nest te verlaten. Hierbij kunnen mollen met elkaar in gevecht raken, wat vaak bovengronds gebeurt. Na 11 maanden zijn de jonge mollen geslachtsrijp.

Gemiddeld gezien wordt een mol ongeveer 3 jaar oud, maar als de omstandigheden gunstig zijn is het ook mogelijk om een leeftijd van zo’n 7 jaar te bereiken.

Overlast

Door hun graafgedrag, kunnen mollen veel schade aanbrengen aan grasvelden en tuinen van mensen. Het begint met een enkele bult in je tuin, maar als je binnen een korte tijdspan ineens veel molshopen ziet verschijnen, dan heeft een mol je tuin uitgezocht om in te leven. Het jachtterrein van een mol kan zich uitbreiden tot wel 500 meter rondom het nest. Een klein voordeel is dat ze veel insecten opeten, maar de molshopen zijn natuurlijk ook niet prettig voor je tuin en zien er niet mooi uit.

De Europese mol draagt gelukkig geen ziektes met zich mee en is dan ook niet schadelijk of gevaarlijk voor de mens.

Bestrijding

De mol is een dier dat veel wordt bestreden, vanwege zijn verwoestende gedrag in tuinen en grasvelden. Diervriendelijk manieren om van mollen af te komen is door de bloem van de keizerskroon te verspreiden, dit ruikt naar vossen en schrikt de mollen af. Ook kan het helpen om potten en flessen in te graven in molshopen. De wind blaast langt het glas, waardoor er een fluitend geluid ontstaat. Een mol heeft gevoelige oren en vindt dit erg vervelend waardoor hij een andere woonplaats zal zoeken.

Minder diervriendelijke manieren zijn om mollenklemmen te plaatsen in de gang. De mol komt in de val terecht en is – hopelijk – op slag dood. Andere methodes zijn gebroken glas, pennen met elektrische spanning en gifgas, maar hierdoor kan de mol een langzame dood sterven, wat een goedwerkende klem een betere keuze maakt.

Voor mollen geldt ook weer dat als bovenstaande manieren niet werken, er moet worden gekeken of er een professional kan worden ingeschakeld.