Bedwantsen

• De hele dag beschikbaar
• U wordt direct geholpen
• Binnen 24 uur opgelost
• Lokale ongediertebestrijder
• Hoge klanttevredenheid

  beoordeeld met een 9.2!

Bedwantsen

Vrijwel iedereen heeft weleens gehoord, of te maken gehad, met bedwantsen. Vroeger werden deze minuscuul kleine dieren ook wel wandluizen of weegluizen genoemd. De bedwants is een ectoparasiet die zich voedt met bloed. Alleen al daarom gruwelen mensen van het idee dat er bedwantsen aanwezig zijn in beddengoed en matrassen. De bedwants bestaat al duizenden jaren en heeft zich verspreid vanuit Zuid-Amerika naar alle werelddelen. Na de Tweede Wereldoorlog leek dit halfvleugelige insect te zijn uitgeroeid. Dit kwam onder andere door verbeterde leefomstandigheden, maar ook door het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Sinds de jaren negentig is er wereldwijd toch weer een toename ontstaan van dit kleine beestje.

Soorten bedwantsen

Er zijn, verspreid over de wereld, verschillende soorten bedwantsen. Sommige leven alleen in gematigde streken zoals in Nederland en West-Europa. Andere gedijen het best in warme en vochtige leefgebieden. Toch reizen een aantal van deze beestjes op kleding of beddengoed met hun gastheer of -vrouw soms een heel continent over en weten dan ook te overleven.

Cimex lectularius

De meest bekende soort cimicidae, oftewel de familie van bedwantsen, is bij ons in Nederland de Cimex lecularius. Dit halfvleugelige diertje is slechts 5 tot 6 mm lang. Het lichaam van een bedwants is plat en breed van vorm. De bedwants stamt oorspronkelijk af van soortgenoten die vleugels hadden. In de loop der eeuwen zijn deze echter grotendeels verdwenen. Alleen achter de hals zijn nog twee kleine vleugeltjes te zien. De kleur van de Cimex lectularius is overwegend bruin tot roodbruin, tijdens het vervellen is een gewone bedwants korte tijd lichtbruin. Na een maaltijd, die bestaat uit opgezogen bloed, zijn ze enige tijd donkerrood van kleur. Omdat het beestje op het achterlijf haren heeft, lijkt het alsof hij gestreept is.

Cimex hemipterus

In tropische gebieden komt Cimex hemipterus voor. Dit soort bedwantsen zuigt het bloed van mensen op, maar ook van vleermuizen en vogels. Dit soort is ongeveer 8 mm groot en roodbruin van kleur.

Overige soorten bedwantsen

De cimex lectularius en de hemipterus zijn de twee voornaamste soorten die mensenbloed als maaltijd gebruiken. Uiteraard zijn er meerdere soorten die tot de familie van de bedwantsen behoren, maar deze doen zich eigenlijk alleen tegoed aan vogels en vleermuizen. Alleen in uiterste nood zullen zij zich tegoed doen aan bloed van een mens.

Leefgebied van bedwants

Bedwantsen vind je overal ter wereld. Ze zijn te gast in hotelkamers en pensions, bewegen zich voort in bussen, vliegtuigen, metro’s en trams en wachten hun maaltijd rustig af in vogelnesten, woningen en grotten. De soorten hebben zich in de loop van vele jaren aangepast aan de weersomstandigheden.

Bedwants in Nederland

De bedwants in Nederland doet zijn naam eer aan, want hier vind je hem vooral in en rondom het bed. Dat kan in je eigen slaapkamer zijn, maar natuurlijk ook slaapkamers in hotels, vakantieparken en pensions. Op het matras, in het beddengoed en rondom het bed wacht hij geduldig tot zijn maaltijd, de mens, is gearriveerd.

Kenmerken van een bedwants

De bedwants zoals wij die kennen in Nederland, heeft een plat en breed lijf met zes poten en hele kleine halve vleugels. Hij is bruin of roodbruin van kleur en slechts een halve centimeter groot. De bedwants lijkt oppervlakkig gezien nog het meest op het pitje van een appel.

Kop

De kop van een bedwants is een stuk kleiner dan het lijf. Het bestaat uit vier segmenten en een antenne. De kaak heeft twee vlijmscherpe sprieten waarmee ze bijten en die verbonden zijn met de binnenste delen van de kaak. Het deel aan de binnenkant heeft ook twee sprieten. Een daarvan zuigt het bloed op en de andere spuit speeksel in de wond.

Borststuk

Het borststuk lijkt op een schild. Het is ovaal van vorm en bij het halsschild bevinden zich twee restanten van vleugels.

Achterlijf

Het achterlijf van de bedwants is bedekt met haren die verticaal achter elkaar geplaatst zijn. Hierdoor lijkt het alsof de bedwants gestreept is, maar dat is dus maar schijn. Het vrouwtje heeft trouwens een breder achterlijf dan het mannetje. De stinkklieren op het achterlijf laten een olieachtige zoete geur achter.

Vergelijkbare insecten

Een insect die heel veel lijkt op de bedwants, is de kleerluis. Dit 4 mm grote beestje voedt zich ook het liefst met menselijk bloed. Het hecht zich het liefst vast aan kleding, om later toe te slaan.

Leefwijze

Vanwege hun platte bouw kunnen bedwantsen zich in de kleinste kieren en gaten verstoppen. De naden en kieren van bedden zijn een zeer geliefde schuilplaats, maar zelfs in lichtschakelaars zijn bedwantsen te vinden. Overdag houden ze zich schuil, om ‘s nachts op zoek te gaan naar een maaltijd.

Wat eet een bedwants?

Een bedwants voedt zich met bloed. Hierna kan een volwassen exemplaar maandenlang zonder voedsel zonder dood te gaan. De in Nederland bekendste soort, de Cimex lectularius, heeft uitsluitend mensenbloed nodig om te kunnen overleven.

Vijanden van de bedwants

Een bedwants heeft niet zoveel vijanden. De enige natuurlijke vijand waar hij voor uit moet kijken, is de kakkerlak. Deze is dol op de eitjes van de bedwants.

Voortplanting en levensduur

De voortplanting gebeurt op een nogal lugubere manier. Het mannetje boort een gat in het lijf van het vrouwtje om de zaadcellen te planten. Hierna legt het vrouwtje tot ongeveer tien eieren per dag. Ze kan in totaal ongeveer 200 eieren leggen. Na maximaal tien dagen worden de nieuwe bedwantsen geboren. Een bedwants kan gemiddeld 1,5 jaar oud worden.

Overlast en ziektes

De steekwondjes van de bedwants lijken op muggenbulten. Ze veroorzaken jeuk en zwellingen van de huid. Soms zijn er rijen wondjes te zien die enigszins lijken op striemen. Dit wordt veroorzaakt, wanneer de bedwants wordt gestoord tijdens het prikken. Hoewel de wondjes snel genezen, kunnen er nog enkele weken rode vlekken te zien zijn. Beten van een bedwants kunnen irritaties en huidinfecties veroorzaken.